زنده یاد سیروس راد منش
به چرخشی کوتاه
ببین که مرده ام بر اسب
با نفسهام
خشکیده در بوی خیسِ یال
گاو زبانی بر اسبم بگذار و گورم را
بپوش از سم های پیگرد
از شانه های تکیده رو بر گیر
نگو کیستی
از گردونه می دانم
که تاریک میکند
نام های روشن کوتاه را
از غبار پلکم می شناسم
جهان چه بود
جز ارابه ای که دنبال می کند