اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
جمعه ، 10 فروردين ماه 1403
20 رمضان 1445
2024-03-29
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 264
بازدید امروز: 5222
بازدید دیروز: 13187
بازدید این هفته: 18409
بازدید این ماه: 104015
بازدید کل: 14679130
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



نگاهی به شعر از سیروس نوذری




                         

                                   سعید اسکندری


آسایشِ نابینا

نگاهی به یک شعر کوتاه از سیروس نوذری

 

خاموش کنم چراغ را

آنچه نمی بینم

زیبا تر است.

   سیروس نوذری، تنها شعر کوتاه می سراید.از شعر شرق دور متأثر است ، اما مقلد صرف نیست؛ و شعرش در فرم و محتوا تفاوت های آشکاری با شعر شاعران آن بخش از جهان دارد. مثلا چه کسی می تواند بگوید این شعر –پرسش یک سگری از آخرین مجموعه شعر او« مکالمات»1 : «-بگو چه نام دارد لرزش بنفشه ای در باد ؟» طابق النعل بالنعل، تقلید یکی از قالب های شعری شرق دور است. یا بسیاری دیگر از شعر های همین مجموعه که بیشتر به شکل گفتگوهای دو سطری نوشته شده اند: «- بتاب تا بشکفم!/ اگر بشکفی می تابم.» «- از حصار باغ بگو! / -درخت هاش یک سو، کلاغ هاش هر سو.» «- کی سکوت می کند شعر؟ /آن دم که می خوانیش.»

   شعر کوتاه و بسیار زیبایی که در بالا آورده ایم اولین شعر از مجموعه ی «برف بر داوودی های سفید» 2، سروده ی سیروس نوذری ست.شعری با محتوایی تاریک و ویران کننده . چقدر انسان می تواند تنها، نومید و وحشت زده باشد؛ و چقدر زشتی می تواند اطراف آدمی را فرا گرفته باشد، تا کار به  آنجا کشد ،که چراغ را خاموش کرده به تاریکی پناه برد؛ و آنچه را نمی بیند، زیبا تر از دیده ها بینگارد. و تازه مگر می شودچیزی را ندید و دانست زیبا تر است؟ من بر این گمانم، می شود. در روزگاری که ما به سر می بریم، روزگاری که کثافت و زشتی جهان را فرا گرفته- برای نمونه ای کوچک کافی ست نگاهی مثلا به وضعیت امروز سوریه بیندازیم – شاید تنها باید به ندیدن ها پناه آورد، چرا که بسیار چیزها را دیده ایم و بر کراهت آن ها چشم فرو پوشیده ایم ، و شاید که ندیدن از دیدن و چشم پوشیدن بهتر باشد.

   این رجحان ندیدن و نابینایی  بر دیدن  و بینایی البته تنها به روزگار ما بر نمی گردد؛ و در گذشته ی ادب ایران و جهان سابقه دارد. صائب تبریزی می فرماید:« بس که نا دیدنی از مردم دنیا دیدم/ روشنم گشت که آسایش نابینا چیست.» و طه حسین که خود همچون ابوالعلاء معرّی ادیبی نابینا و متفکری مخالف با بیشتر عرفیات زمانش بوده ، تلخکامانه با اشاره به کوری خود می گوید: « اباالعلاء یا بن سلیمانا/ ان العمی اولاک احساناً / لو عاینت عیناک هذا الوری/ لم یر انسانک انساناً» یعنی ابوالعلا کوری در حق تو احسان کرده چون اگر چشمانت باز بود مردمک دیده ات، انساتی نمی دید. و می گوید : «والله ما فی الوجود شیئیّ/ تأسی علی فقده العیون» یعنی به خدا سوگند در عالم چیزی وجود ندارد که دیده بر ندیدنش متأسف شود.3

   این شعر کوتاه از نظر من از زیبا ترین و مدرن ترین شعر های کوتاه فارسی ست؛ و یکی از نکاتی که آن را در حد یک شعر کامل اعتلا داده است این است که هم می تواند محتوایی شخصی داشته باشد، هم اجتماعی –سیاسی . شعر به گمان من در این مجال اندک، جولانی تمام داده است و هیچ در ارائه ی مفهوم و محتوا فرو نگذاشته  و کمتر از دیگر آثار نوذری تحت تأثیر  شعر خاور دور است؛  و در کار خود او هم تنها یکی دو نمونه ی دیگر در حد آن سراغ دارم. البته نباید از نظر دور داشتکه شعر کوتاه به ندرت از کار در می آید. و هر چند به گفته ای : شعر گوهری ست کم یاب و دیر یاب ، شعر کوتاه دیریاب تر و کم یاب تر است. چرا که در این شعر تا حد زیادی باید از خیر فن و صناعت گذشت ؛ و تنها جان شعر است که باقی می ماند، و در مجالی اندک کاری بزرگ باید کرد.

  و در آخر نکته ی جالبر این است که بسیاری از شعر های خوب نوذری ، مثل همین شعر، رابطه ای مستقیم با دیدن دارند: «شیشه های پاک/  به چشم نمی آیند/ نگاه کن!» ،« تمام شب/ به چشم میهمانان  نیامد / چهار شاخه ی داوودی» ، «- به شب بو رسیده ایم/ خندید دوست کورم.»

..........................................................................................................................................

1-نوذری ،سیروس، مکالمات ،تهران ،نشر شاسوشا، چاپ اول،1390.

2-نوذری ، سیروس ، برف بر داوودی های سفید، شیراز،انتشارات نوید شیراز ،چاپ اول،1386.

 






ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات