اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
شنبه ، 11 فروردين ماه 1403
21 رمضان 1445
2024-03-30
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 258
بازدید امروز: 2164
بازدید دیروز: 12701
بازدید این هفته: 2164
بازدید این ماه: 113658
بازدید کل: 14688773
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



پرنده ها چه زود می خوابند

                                           
                                                   سعید آژده






 پرنده ها چه زود می خوابند

 

شب، شوق سرودن

آرام از منشورهای اتّفاقم می گذرد

چه آشفته ام؟!

هنگام که بر آمدن ِآهی

گره از بخت ِگیاهی نمی گشاید!

 

 

تقدیر روی سلول های سینه

شانه بر موهای من می کِشد

با بوی دلربای شکسته

که مُهره ها از مرگ ِماه می ربود

 

«مینا»یی که بر سرت از همیشه زیباتر است

از همان بینایی برگ

لای شاخه های شب

 

پرنده ها چه زود می خوابند

وقتی وزش آرام باد

اختران عبور می دهد

این شانه ها هر چه صبور باشند

طاقت اشک نخواهند داشت

 

تردید خواب هایی که اگر بریده شوند

پرواز از پرسش خویش می افتد!

 

شب شوق ِگریه دارم

وقتی از گریز منشورها

هنجارها یادم نمی آیند

چه باوری از بوسه داشته م

این گونه بو

به گیسوی زهرا که می کنم

گریه ام می گیرد...

بو به ریشه ی گیاهانی

که گره از گناهشان گشوده م

امّا هنوز دست این تقدیر

موهای سینه م چنگ می زند

دکمه هام می بندم

روی منشورهای موازی

خورشید مگر گناه کرده

که چنین بر زخم های او سایه می زنند

 

پرنده ها چه زود می خوابند....

 

درخت هنوز دردش  با کسی نگفته 

من امّا زخم هام  را

همه تو می دانی.

 

 

 

 

 







ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات